Ο εξαφανισμένος Καμμένος, η αφελής αντιπολίτευση και η γκάφα του Κοτζιά
Είναι να μη σου κάνει εντύπωση όταν ο λαλίστατος και πολύ δραστήριος στα κοινωνικά δίκτυα, ενίοτε και με αμφιβόλου αισθητικής αναρτήσεις υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, παραμένει σχεδόν «αόρατος». Εκεί που είχαμε συνηθίσει σχεδόν σε καθημερινή βάση να δημιουργεί ειδήσεις, τις τελευταίες ημέρες είναι εξαφανισμένος.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Θα θεωρήσουμε αυθαίρετα, ότι η εξαφάνιση αυτή δικαιώνει την εκτίμηση που κάναμε για τη συμφωνία Τσίπρα-Γιλντιρίμ για αποκλιμάκωση στα Ίμια, συμπεριλάμβανε το «μάζεψε τον Καμμένο», καθώς ήταν φανερό ότι οι Τούρκοι κεφαλαιοποίησαν τη στραμμένη -κυρίως- στο εσωτερικό πολιτικό ακροατήριο ρητορική του υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί ιδιαίτερη τιμή ούτε για την ελληνική κυβέρνηση, ούτε για τον Καμμένο, ούτε για τους ΑΝΕΛ. Θα περιμέναμε ο υπουργός να καταλαβαίνει ότι αυτή η εξαφάνισή του ερμηνεύεται ως προσαρμογή στα «θέλω» των Τούρκων. Τέλος λοιπόν η «πατριωτική ρητορική»; Θα έπρεπε άραγε να παραιτηθεί;
Όχι επιμένουν οι πέριξ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Όχι διότι είναι εκεί να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά» άμα οι Τούρκοι το πάνε στο «μη περαιτέρω». Άλλοι κακεντρεχείς προκρίνουν την αγάπη για την «καρέκλα», άλλοι αποδίδουν την εξαφάνιση σε τελεσίγραφο του Αλέξη Τσίπρα να μη δίνονται αφορμές, με τις εν συνεχεία εμφανίσεις στις μονάδες της Αεροπορίας να έχουν σαν στόχο να αμβλύνουν τις αλγεινές εντυπώσεις περί… εκπτώσεων.
Θα το πούμε με απλά λόγια. Η «πατριωτική ρητορική» ήταν χρήσιμη μόνο στο εσωτερικό μέτωπο. Στο εξωτερικό αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων αντιπαραγωγική, εφόσον κατέρρευσε, εάν δεν προκάλεσε κιόλας την εμπλοκή στα Ίμια. Και είναι αμφίβολο εάν έχουν αντιληφθεί πολλοί τι σημαίνει η δέσμευση της αξιοπιστίας της χώρας με τα λόγια του ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης, ότι την επόμενη φορά δεν θα είμαστε και τόσο «πολιτισμένοι» στην αντίδρασή μας.
Παρήγαγε αποτρεπτικό αποτέλεσμα ή όχι; Το κλασικό πρόβλημα της θεωρίας της αποτροπής είναι ότι ξέρεις με βεβαιότητα μόνο πότε καταρρέει η αποτροπή (deterrence). Το αν «δουλεύει» μπορείς μόνο να το εικάσεις. Υπάρχει όμως και άλλη μία ανησυχητική βεβαιότητα.
Αυτή είναι ότι οι Τούρκοι, όπως κάνουν πάντα, θα επιχειρήσουν να απαξιώσουν τη ρητορική Κοτζιά. Πάντα θα προχωρούν σε οριακές προκλήσεις επιχειρώντας κάθε φορά να «σπρώξουν» την «κόκκινη γραμμή» από λίγο, ώστε σταδιακά τα περί «έλλειψης πολιτισμού» στην αντίδραση να έχουν ακυρωθεί στην πράξη.
Το πραγματικό όμως πρόβλημα δεν είναι με την κυβέρνηση αλλά με την αντιπολίτευση. Θα μπορούσε κανείς να εικάσει παρατηρώντας τη συλλογική τους επίδοση, ότι δεν έχουν κατανοήσει επαρκώς τι σημαίνει η δήλωση Κοτζιά και σε τι θα μπορούσε να τους οδηγήσει.
Έστω ότι γίνονται εκλογές και ανεβαίνουν στην εξουσία. Αντιλαμβάνονται ότι προτεραιότητα των Τούρκων θα μπορούσε να είναι να εκμεταλλευτούν τη μεταβατική κατάσταση για να ακυρώσουν αυτή την αναφορά του Νίκου Κοτζιά στον βαθμό που αφορά την αποτρεπτική μας πολιτική, ή απλά για να δοκιμάσουν αντανακλαστικά και αν εξακολουθεί να δεσμεύει την ελληνική πλευρά που δεν έχει δα και μεγάλη ιστορία επίδειξης συνέχειας στην πολιτική της;
Γι’ αυτό καλά θα έκαναν να προσέχουν πολύ τι διακηρύσσουν και να συνυπολογίζουν αυτό το οποίο θα μπορούσαν να κληθούν να διαχειριστούν. Ένα επεισόδιο όπως στα Ίμια το 1996 που έπιασε στον ύπνο τον Κώστα Σημίτη με τις αυταπάτες και τα στερεότυπά του, όπως τα είχε διατυπώσει σε βιβλίο που ενταφίαζε τις αμυντικές δαπάνες στις οποίες έβλεπε τη πηγή όλων των κακών.
Να βρεθούν δηλαδή με την «καυτή πατάτα» στα χέρια. Τι θα πουν; Ότι η δήλωση Κοτζιά δεν τους εκφράζει; Επειδή έχουν μαζεμένους διάφορους στρατηγούς εκεί, ας τους βάλουν να το μελετήσουν το θέμα για να μην την πατήσουν ωσάν ερασιτέχνες…
Κι ένα τελευταίο σχόλιο για το υπουργείο Εξωτερικών, φυλαγμένο από την ανακοίνωση που εξέδωσε, σχολιάζοντας την αντίστοιχη τουρκική για την επίμαχη συνέντευξη Κοτζιά. Εκεί αναφερόταν ότι η Τουρκία «παραβιάζει συνεχώς κόκκινες γραμμές». Αντελήφθησαν το μέγεθος της γκάφας που διέπραξαν;
Εάν δεν είχαν μαζευτεί τόσο πολλοί ειδικοί σε θέματα διεθνούς δικαίου και είχαν φροντίσει να την εξετάσει και κάποιος με στοιχειώδεις γνώσεις στρατηγικής προτού δοθεί στη δημοσιότητα, θα είχαν καταλάβει ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν γράψει κάτι περισσότερο αυτοκαταστροφικό για την ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία!
Όταν λέμε αγαπητοί προς τους Τούρκους ότι «παραβιάζει συνεχώς κόκκινες γραμμές», αυτό που επιτυγχάνουμε δεν είναι να τους εκθέσουμε, αλλά να γινόμαστε ρεζίλι. Διότι τις «κόκκινες γραμμές» τις ορίζουμε εμείς με το σκεπτικό να μην επιτρέψουμε την παραβίασή τους.
Όταν παραδεχόμαστε και μάλιστα σε επίπεδο υπουργείου Εξωτερικών ότι τις αφήσαμε να παραβιαστούν και μάλιστα «συνεχώς», έχουμε επιφέρει ισχυρό πλήγμα στην ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία. Είναι δυνατόν ο Νίκος Κοτζιάς να ενέκρινε ποτέ τέτοιο κείμενο;
Μήπως η γκάφα αυτή έπαιξε ρόλο στο να αποφασιστεί η δήλωση για το τι θα κάνουμε την επόμενη φορά; Για να επιχειρηθεί η αποκατάσταση της αποτρεπτικής μας αξιοπιστίας; Μακάρι όμως να έφθανε μόνο αυτό…
Defence-Point
Αναρτήσεις
Ἡ Ἑλλάδα, τελευταῖα ἀπόδειξη ἡ διαχείριση τῶν ἐθνικῶν ζητημάτων κι ἔχει καί συνέχεια (Σκοπιανό), εἶναι μία ἀποικία μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήἈπό τήν "πρόσκληση" Ἐρντογᾶν ἀλλά καί ὅλων τῶν Τούρκων ἀξιωματούχων πού παρέλασαν πρίν τό Σκοπιανό, μέχρι τά Ἴμια.
Δέν προβλέπεται νά ἐνεργεῖ αὐτοβούλως παρά μόνο ἐκτελῶντας ἐντολές πού ξεπερνοῦν τά ὅρια ἑνός κυρίαρχου κράτους. Ἡ ἐπίσκεψη Ἐρντογᾶν δέν ἦταν ἐπιλογή μας, αὐτοπροσκλήθηκε καί ἐμεῖς δεχθήκαμε τήν ἐπιθυμία του μετά ἀπό ἐντολή τῶν Η.Π.Α.
Τό ζήτημα τῶν Σκοπίων τό ἴδιο. Οἱ δηλώσεις τόσο τῶν Τσίπρα, Κοτζιᾶ ἀλλά καί Παππᾶ (ἄνοιγμα τῶν Βαλκανίων στίς ζεστές θάλασσες, κακῶς δέν δόθηκε ἔμφαση στό πρόσφατο ταξείδι του στίς Η.Π.Α).
Τό ἴδιο συνέβει καί μέ τήν κρίση τῶν Ἰμίων, τήν καθυστέρηση ἀπό πλευρᾶς μας ἀντίδρασης, τούς κανόνες ἐμπλοκῆς πού ἐν μέρει ὅπως εἶπε ὁ Βίτσας εἶναι ἀπελευθερωμένοι, ἡ εἰκόνα στό κάδρο, τῶν τουρκικῶν πλοίων κατά τήν διάρκεια τῆς ρίψης τιμητικοῦ στεφάνου στήν θαλάσσια περιοχή ἀπό τόν ΥΠ.ΕΘ.Α.
Τό βράδυ τῶν Ἰμίων ἡ Τουρκία δέν εἴχε καμμία ἀγωνία γιά τήν δική μας ἀντίδραση παρά μόνο γιά τήν ἀντίδραση τοῦ ΝΑΤΟ. Ἀφήνω ἀσχολίαστο τό φαιδρό ἐπιχείρημα περί ἀποζημείωσης τοῦ σκάφους ἀπό τήν Ε.Ε γιατί γιά τήν Τουρκία εἶναι μία ἀπόδειξη τῆς ἀπόστασης πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στό Πολιτικό Δίκαιο καί τό Διεθνές. Κάτι πού ἔθεσε κι ὡς ἐπιχείρημα στόν Π.τ.Δ μας μέσα στό Προεδρικό Μέγαρο.
Ἡ τωρινή κυβέρνηση, καθόλου τυχαῖα, ἰδεολογικά εἶναι ἰδανική περίπτωση νά συνεργαστεῖ μέ αὐτές τίς πολιτικές χωρίς νά δημιουργεῖ, ἀντιθέτως νά συμβάλλει, προβλήματα σέ αὐτά τά περιφερειακά ζητήματα τά ὁποῖα βρίσκονται σέ μία ἱστορική καμπή. Τό ἐξοργιστικό εἶναι ὅτι μέσα σέ ὅλ΄ αὐτά δέν ὑπάρχει κανένα σενάριο ἀπεμπλοκῆς ἀπό αὐτήν τήν ζοφερή κατάσταση γιατί ὁ κυβερνητικός συμφερτός κόντρα στήν στοιχειώδη λογική, ξεπερνᾶ μέ τίς ἐσωτερικές δηλώσεις του καί τίς πιό μελανές σελίδες τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.
Ἄν εἶχαν τό σθένος, τίμια, καί μέ σεβασμό ἔστω στόν ἐαυτό τους κι ὄχι τῶν Ἑλλήνων πού τό μόνο πού τούς ἔχει μείνει εἶναι ἡ ἱστορική τους ἀξιοπρέπεια, ὄφειλαν νά ποῦν τήν Ἀλήθεια δημόσια χωρίς διανθίσεις, μελλοντολογίες, κι ὅ,τι ἄλλο ὑπόσχονται μέσα σέ κενές λέξεις.
Ἴσως τότε αὐτή ἡ ἀνείπωτη κατρακῦλα γεννοῦσε (ὅπως αὐθορμήτως τήν λαϊκή ἀντίδραση στό ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας) μία δυναμική πού θά ὁδηγοῦσε στήν ἀνατροπή τοῦ ὑπάρχοντος καθεστῶτος. Γνωρίζω ὅτι αὐτό ἀκριβῶς τό φαινόμενο φοβοῦνται γιατί οἱ ἴδιοι ὑπῆρξαν τέτοιο γέννημα.
Κάτι τελευταῖο γιά τόν ἐφιαλτικό ρόλο τῶν ΑΝ.ΕΛ. Θά ἤθελα πλέον νά πῶ ὅτι αὐτή ἡ πρωτοφανῆς ἱστορικά τακτική τους, αὐτός ὁ ἀνείπωτος διασυρμός τους μόνο οἴκτο πλέον μοῦ προκαλεῖ μιᾶς καί ἐκείνοι πού παίρνουν ἀποφάσεις δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τά ἐθνικά τσιτάτα τοῦ Καμμένου, ἀντιθέτως. Ἡ ἐπιλογή τους νά παραμένουν σέ αὐτόν τόν κυβερνητικό συνασπισμό μέ ὅποιο ἐθνικό καί προσωπικό τους κόστος δείχνει μία μή ἀναστρέψιμη ἀπώλεια προσωπικῆς κι ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας.